مدح و مرثیه حضرت زین العابدین ( امام سجاد) علیه‌السلام
عزیز کردۀ ارباب ماست حضرتِ سجّاد حُسین‌سیرت و حیدرنِماست حضرتِ سجّاد قسم به یکصد و بیست و‌چهار هزار پیمبر که یک‌تـنه همۀ انبیاست حضرتِ سجّاد همان‌قَـدَر که علی‌اکـبر است مثل پیـمبر همان‌قَدَر علیِ‌مُرتضاست حضرتِ سجّاد به این‌‌دلیل که میراث‌دارِ حضرتِ مولاست فضائلش یَمِ بی‌اِنـتهـاست حضرتِ سجّاد زبانزد است در آقایی و کرامت و احسان اِدامـۀ حُـسـن مُجـتـباست حضرتِ سجّاد حدیث لوح بخوان تا بفهمی ای دل غافل حسابش از همه‌عالم جُداست حضرت سجاد امام: حاکم دین؛ اصل دین؛ تمامی دین است نماز و روزه و حجّ و دُعاست حضرِت سجّاد به اقتضای مَشیّت به تب نشـسته وگرنه به‌دردِ خَلق‌ِ دوعالم دواست حضرتِ سجاد به روز حشر که جمعند خلق اول و آخر شنیدنی‌ست ندایِ(کجاست حضرتِ سجّاد؟) یزید را به حـقارت کشید خُـطـبۀ تُـندش به‌طرز جنگ اگر برنخاست حضرتِ سجّاد پس‌از گذشت سی‌وچند سال هر نفسش را به یاد تشنه‌لب کربلاست حضرتِ سجّاد پس‌از حسین واباالفضل وعون و قاسم و اکبر پناه بی‌کسی عـمّه‌هـاست حضرتِ سجّاد هزار و یک غم‌ِ سنگین نشسته بر دلش امّا شکسته از غم شامِ بلاست حضرتِ سجّاد |